همه امکانات شمارو ندارن. خیلی از خانواده ها پر جمعیتن و دانشجو محیط خلوت برا خوندن و برگزاری کلاس پیدا نمیکنه. خیلی از درسها پر از فرمول هستن و واقعا مجازی خیلی سخته خوندنشون. انرژی خیلی بیشتری از آدم میگیره. چشم آدم ضعیف میشه. خیلی از رشته هارو نمیشه تمرکز کرد. از خونه اساتید صدای جیغ و داد بچه هاشون میاد. اساتید وسط مهمونی کلاس برگزار میگنن (برا ما که فهمیدن درس براموم مهمخ اعصابمون واقعا خورد میشه). خود اساتید درس نمیدن و لم میدنو برا دانشجو سمینار تعیین میکنن. همه اینایی که گفتم فقط بخش کوچیکی از مساعل هستن. مشکلات خود دانشجو در خانواده بماند که جلوی رفت و آمد بعصیا و بچه هاشونو نمیشه گرفت و فرهنگ مراعات کردنو ندارن. داعم جیغ و داد بجه های فامیل هست.

چرا عده ای انتقاد کرده اند؟ الف) نقش اجتماعی: دانشگاه به عنوان یک نهاد اجتماعی در حال حاضر موجودیت خودش رو از دست داده. ب) دلایل اقتصادی: آموزش رایگان تقریبا بی معنی شده. به جز تدریس نصفه نیمه ی استادها( که چون سختشونه بیشتر از همیشه کار رو روی دوش اسیست ها و خود دانشجوها انداختن) در حال حاضر هیچ امکانات دیگه ای ارائه نمیشه. هزینه ی اینترنت هم با خودمونه.( در مورد سامانه های تدریس که مشخص نیست با چه کم و کیفی رایگان شدن و دانشجوی تحصیلات تکمیلی هم که هزینه ی سرچ و ریسرچش رو از جیب میده دیگه.) این در صورتیه که موقع آزاد کردن مدرک نمیان پول این حداقل یه سال رو از بدهیمون کسر کنن. دوره های شهریه پرداز هم تخفیف خاصی نگرفتن. ج) کیفیت آموزش: از نبود کتابخونه و کیفیت اینترنت و شرایط خونه ی استاد و دانشجو که بگذریم، تعامل درستی توی کلاس مجازی صورت نمی گیره. سوالی که توی کلاس حضوری پرسیده میشه اگر برای همه مفید نباشه فقط وقتشون رو می گیره. همون رو توی کلاس مجازی بپرسی به جز وقت زیادتری که میگیره ، چون به خاطر کیفیت صدا شاید مجبور به تکرارش باشی، کلی حجم اینترنتشون هم به باد میره. بنابراین خیلی ها ترجیح میدن چیزی نپرسن که فقط سروته کلاس هم بیاد. یا توی حالت حضوری با یه کسب اجازه از استاد می تونستی بری سر کلاسی که واحدش رو نداری بشینی، ولی الان توی بیشتر سامانه ها همچین امکانی وجود نداره. د) خالی بندی درباره ی… ادامه نظر»