تحصیل همزمان شاغلان در دوره دکتری، زمانی که افراد به دلیل کمبود وقت و شایدامکانات دیگر لازم قادر به تمرکز بر روی تحقیق و یادگیری نیستند، به یک بحران پیچیده و چندبعدی تبدیل شده که نه تنها به تخریب بنیان‌های علمی و آموزشی کشور انجامیده، بلکه فاجعه‌ای عمیق برای اقتصاد، سازمان‌ها و حتی ساختار مدیریتی جامعه ایجاد کرده. اولاً، این افراد که مدرک دکتری را به‌جای آنکه به عنوان ابزاری برای نوآوری و تولید علم به کار گیرند، صرفاً به دلیل مدرک‌گرایی وارد این دوره‌ها می‌شوند، نه تنها قادر به انجام تحقیق و پژوهش‌های کاربردی نیستند، بلکه هزینه‌های مالی و انسانی سنگینی را به دوش کشور و سازمان‌ها و خودشان می‌گذارند. هزینه‌های آموزش، پژوهش و منابع انسانی برای این افراد که در نهایت هیچ تخصص واقعی به‌دست نمی‌آورند، نه تنها بی‌فایده است، بلکه باعث از بین رفتن منابع ارزشمند کشور می‌شود. این هزینه‌ها، از آموزش و تسهیلات گرفته تا حقوق و پشتیبانی‌های مختلف، بدون هیچ‌گونه بازده واقعی به هدر می‌رود. در نتیجه، به‌جای تولید علم و حل مسائل واقعی کشور، تنها یک بار مالی سنگین به دوش دولت و بخش خصوصی و خانواده ایرانی افزوده می‌شود که هیچ‌گاه به بهره‌وری و پیشرفت تبدیل نمی‌شود. دوم، این وضعیت به‌طور جدی به اعتبار مدرک دکتری آسیب می‌زند. زمانی که این مدرک در عمل به یک ابزار بی‌فایده و گران‌قیمت تبدیل شود، نه تنها در جامعه بی‌ارزش می‌شود، بلکه باعث ایجاد بحران مشروعیت در سیستم آموزشی و پژوهشی کشور می‌شود. جامعه به تدریج به مدرک دکتری به‌عنوان یک نماد فاقد ارزش نگاه خواهد… ادامه نظر»