سابق بر این اگر کسی کلا به دانشگاه مراجعه نمیکرد، جاش رزرو بود. وقتی بهمن میرفت ثبت نام، براش یک ترم مرخصی رد میشد. حتی پارسال بدون مرخصی و پول اضافه، هر کی مهر قبول شده بود، بهمن هم میتونست بره سر کلاس.
اما الان معلوم نیست چی شده.
به هر ترتیب که فعلا کاری از دست شما بر نمیاد. چون ثبت نامت نمیکنن. باید فعلا تمرکزت رو بذاری روی دفاعت.

زمانی که ترم اول کارشناسی ارشد بودم، استادمون گفت: “ارشد رو درست بخونید و سعی کنید کارهای پژوهشی زیادی انجام بدید و سعی کنید نمره پایان نامتون خوب باشه. اگر اومدین فقط ارشد رو بگیرید و به فکر دکتری نیستید، اگر می خواید همین طوری فقط ارشد رو بگیرید و برنامه ای برای دکتری ندارید، همین الان برید انصراف بدید، چون بعد از گرفتن ارشد، هیچ تفاوتی از لحاظ کاری براتون ایجاد نمیشه.” سال ۹۳ این حرف رو زد و الان سال ۹۶ هستیم. شاید سه سال پیش دکتری خیلی متمایز کننده بود. ولی الان شاید بین ارشد و دکتری هم دیگه فرقی نباشه. به هر ترتیب آخرین مدرک دانشگاهی دکتری هست و مدرک بالاتر هم نداریم. ایران هم نمیتونه از خودش مدرک جدید ابداع کنه. البته فوق تخصص ها و دوره های پسا دکتری هم وجود داره ولی نهایتا دکتری آخر کاره. بعدش چی؟ لیسانس بیکار تبدیل میشه به فوق لیسانس بیکار و بعدش دکتر بیکار. من روزها و ساعت ها فکر کردم در این مورد، حتی خیلی وقت ها هم خواستم بیخیال دکتری بشم. پیش خودم گفتم چه کاری رو دکتر کامپیوتر میتونه انجام بده، اما ارشد کامپیوتر نمیتونه؟ شاید فقط هیات علمی که اونم تقریبا متوقف شده. البته من کارهای مختلفی کردم در این مدت. مغازه خدمات کامپیوتری داشتم، مربی آموزشگاه کامپیوتر بودم، پشتیبان ADSL بودم، تحقیق و پروژه دانشجویی انجام دادم. برای استخدامی دولتی هم تا حالا چندبار شرکت کردم ولی قرعه به نام ما نیوفتاده. از زمان لیسانسم تا الان همیشه سعی کردم خرج خودم… ادامه نظر»

درسته. اما وقتی بخوای ۱۰۰ میلیون هزینه کنی، قطعا باید یه نتیجه ای هم داشته باشه. وگرنه عبارت “دکتر بیکار” شبیه یک توهینه. ما داریم سرمایه گزاری می کنیم که بعدا بتونیم ازش استفاده کنیم. چه مادی و چه معنوی.
اگر کسی اهل کسب علم هست و فقط برای علم درس میخونه، خب خودش جزوه و کتاب ها رو تهیه کنه و در منزل مطالعه کنه. دیگه نیاز نیست ۱۰۰ میلیون بریزه به حساب دانشگاه.